ალექსანდრეს ბაღის სკამზე დახეული ბარათი
ეგდო როგორც მკვდარი გედი.როგორც სევდა მარადი
ჩვენ ამ ბაღში პაემანზე მტელი წელი ვიდოდით.
გაწყვეტილი აზრის ბოლოს ჩანდა სიტყვა მშვიდობით.
მისამღერი
გული დამწყდა, სემოდგომის ცივმა ქარმა დაქროლა,
წერილი კი ,ყვითელ ფოთლებს ქარმა თან გააყოლა.
ასე გაყვა ბედისწერას პირმცინარი გოგონა,
ჩემზე კარგად იცით ბევრმა,ქვეყნად ხდება როგორაც.
თვალებში დგას ჩუმი სევდა, ღიმილით შეფერილი.
ო, რა დიდიხანს ათამაშა ქარმა მისი წერილი.
მისამღერი
გული დამწყდა, სემოდგომის ცივმა ქარმა დაქროლა,
წერილი კი ,ყვითელ ფოთლებს ქარმა თან გააყოლა.
დრო გავიდა, ეფინება მწვანე მდელოს სხივი მზის.
ალექსანდრეს ბაღის სკამზე ,სულ სხვა წყვილი ზის.
აღარავის აღარ ახსოვს სიყვარულის ბარათი.
არაფერი არ ყოფილა ვეყანაზე მარადი.
მისამღერი
გული დამწყდა, სემოდგომის ცივმა ქარმა დაქროლა,
წერილი კი ,ყვითელ ფოთლებს ქარმა თან გააყოლა.
| aleqsandres baRis skamze, daxeuli baraTi
egdo rogorc mkvdari gedi, rogorc sevda maradi.
Cven am baRSi paemanze, mTeli weli vidodiT
gawyvetili azris bolos, Canda sityva mSvidobiT.
guli damwyda Semodgomis, civma qarma daqrola
werili ki gayviTlebul, foTlebs Tan gaayola.
ase gahyva bedisweras, pirmcinari gogona
Cemze kargad icis yvelam
qveynad xdeba rogorac.
TvalebSi dgas Cumi sevda RimiliT Seferili
o ra didxans aTamaSa, qarma misi werili.
guli damwyda
dro gavida efineba, mwvane mdelos sxivi mzis
aleqsandres baRis skamze, axla sul sxva wyvili zis.
aRaravis aRar axsovs, siyvarulis baraTi
araferi ar yofila, qveyanaze maradi.
guli damwyda
|
-